Βιογραφικές Σημειώσεις

Ο Οδυσσέας και οι σύντροφοί μου μπρος την Κίρκη
Απεικόνιση του 1474

Πως γεννήθηκαν οι μεταμορφώσεις 

Στις 1 Σεπτεμβρίου του 2006 μόλις είχα τελειώσει την βουτιά στις

Μεταμορφώσεις του Οβίδιου μόλις έκλεινα το βιβλίο.

Συνεπαρμένη απ τον λόγο του Ρωμαίου ποιητή που σ ένα τεράστιο έργο 15

βιβλίων ( 250 μύθοι, όπου θεοί και ήρωες άνθρωποι, ζώα και φυτά, αλλάζουν

θωριά σε 3.000 στίχους) συμμάζεψε όλους τους μύθους της εποχής ελληνικούς

και ρωμαϊκούς μα δεν τους κατέγραψε σαν απλή μυθογραφία, τους

μετασχημάτισε τους εμπλούτισε τους Μεταμόρφωσε σε ποίηση σε ραψωδία με

χιούμορ κι ειρωνεία μ' ερωτισμό και λυρικότητα, χωρίς να πονάει τις λέξεις, με

την ματιά του ποιητή, υλοποιώντας κι ο ίδιος την Μεταμόρφωση, Ζώντας την

μεταμόρφωση της εποχής του, την εποχή της γέννησης του Χριστού με το ένα

πόδι στο ποτάμι της μνημοσύνης των μύθων και της ιστορίας των προ Χριστού

χρόνων, αυτών που αντλεί ο Λόγος απ τα γάργαρα νερά της προφορικότητας και

αποδίδει με την Ραψωδία και την ποίηση εκεί που ανήκει, στ' αυτιά των

ανθρώπων.

Κι απ την άλλη σ έναν νέο κόσμο τον μετά Χριστόν, που μόλις ανατέλλει

Μεταβιβάζει τη γνώση της εποχής που έζησε με το γραπτό κείμενο, της εποχή

τους θανάτου των μύθων μαζί με την σταδιακή αποκοπή της ποίησης απ την

καθημερινότητα.

Ο Οβίδιος έκαψε το έργο του, μιας και καταδικάστηκε σε εξορία στην Μαύρη

Θάλασσα από τον Αύγουστο αλλά οι μούσες που τόσο τις τίμησε με το έργο του

και την ζωή του τον τίμησαν κι έσωσαν κάποια αντίγραφά του.

Δεν είχα συνειδητοποιήσει μέχρι την ώρα που έκλεινα το βιβλίο πως οι

Μεταμορφώσεις θα ήταν από κείνη τη στιγμή και μετά και δικό μου έργο ζωής.

Κι όπως ποτέ δεν συνειδητοποιούμε την απειροελάχιστη εκείνη στιγμή,

που "εξ αίφνης" ΄αλλάζει η μορφή, έτσι κι εγώ δεν το κατάλαβα. Κι ας ενώθηκαν

μέσα μου μ ένα τσακ ξαφνικά κι αυτοστιγμής οι ξεχωριστοί μου και

απομονωμένοι μέχρι κείνη την ώρα, μεταξύ τους κόσμοι

η Ποίηση - το καθημερινό μου πόνημα,

η Αφήγηση - η τέχνη που μελετώ και ασκώ

και το ποτάμι της Δημιουργίας που ναι ξεχωριστό και μοναδικό και πρωτότυπο

για τον καθένα

Σήμερα, κοιτώντας προς τα πίσω, νιώθω ευγνώμων για εκείνη την συνάντηση.

Τότε, που άνοιξε ένας δρόμος με παραστάσεις Ραψωδίες στηριγμένες στο θέμα

των Μεταμορφώσεων όχι μόνο του Οβίδιου αλλά και άλλες που τα παραμύθια η

ποίηση αλλά κι η λογοτεχνία μας είναι γεμάτη.

Πενήντα δύο κείμενα παραστάσεων σχετικά με τις Μεταμορφώσεις γράφτηκαν - 

μεταμορφώθηκαν κι ακούστηκαν αυτά τα δέκα χρόνια άλλα μόνη μου κι άλλα με

τους εξαιρετικούς συνεργάτες του Dum Spiro Λόγια Σπέρνω

Αλλά το σημαντικότερο όλων ίσως είναι η Μεταμόρφωση των Μεταμορφώσεων

δηλαδή η ομάδα του συστήνεται ως Μεταμορφώσεις - Ομάδα Αφηγηματικής

Δράσης

που πλέον όλη μου η δουλειά έχει ταυτιστεί με αυτήν και το όνομά της. 

Θα μπορούσα να το πω εργαστήρι Αφήγησης και Μυθοπλασίας

αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Λειτουργεί πράγματι σαν ομάδα καθώς όλα

λειτουργούν σε αλληλεπίδραση με τον κάθε ένα ξεχωριστά που συμμετέχει

δουλεύοντας ο καθένας με το δικό του σώμα τη δική του φωνή τον δικό του

χώρο δημιουργίας Μεταμορφώνει σε λόγο την ύπαρξή του.

Γι αυτό και το λέμε Αφήγησης και Μυθοπλασία στην Πράξη γι' αυτό το λέμε

Ομάδες Σπουδής του Αφηγηματικού Λόγου και της Σωματικής Αφηγηματικότητας

- με του κάθε ενός το σώμα τη φωνή ξεχωριστά

Στις ομάδες αυτές που ο καθένας συμμετέχει για τους δικούς του λόγους μιας και

λειτουργούν σε διαφορετικά επίπεδα μέσα μας, αλλά και στο σώμα και στη φωνή.

Με ασκήσεις και μόνο με ασκήσεις προσεγγίζουμε τον Λόγο μέσα από μια

συγκεκριμένη μέθοδο που λέγεται "Φανταστικά Τοπία" δικής μου επινόησης  που

μετά απο χρόνια μπόρεσα να την συνοψίσω σε 45 ασκήσεις για τον Λόγο

Τον Λόγο που εκφέρεται και τον Λόγο που υπάρχει

Μ' ευγνωμοσύνη σε όλους όσους στάθηκαν δίπλα μου, για όσους πορευτήκαμε

μαζί λίγο η πολύ γιατί στη μεταμόρφωση κάθε τι μικρό ή μεγάλο έχει τη θέση

του.

Μαρίνα Χατζηκυριάκου - 2016

Κάτι σαν Βιογραφικό (η προϊστορία )

Το κουσούρι

Μια φορά κι έναν καιρό 

ήμουν εγώ πάλι η ίδια που και τώρα είμαι εδώ.

Τότε όμως ήταν τα πράγματα αλλιώς όχι πως τώρα αλλάξανε μα είμαι αλλιώς 

εγώ. Θέλω να πω πως, τότε είχα έναν κήπο ολόδικό μου μυστικό

Ένα κομμάτι μου γυρνούσε μες τον κόσμο, σπούδαζε μετά δούλευε σε άξια

δουλειά, όλα καλά, με τους κανόνες όλους στρωτά.

Κι όταν τελείωνε η μέρα γυρνούσα κατάκοπη συχνά ευχαριστημένη.. κι έπιανα το

πόμολο της πόρτας του κήπου κι ίσαμε αυτή ν ανοίξει καλά καλά να μπω έτρεχαν

ποίματα, ιστορίες των φυτών, μύθοι και παραμύθια, ωδές,ακούσματα και πάλι

ποιήματα κι ένας γέρος στη γωνιά με προϋπαντούσε με το δοξάρι του χρόνου να

τρίζει κι μια καμέλια πάντα να χορεύει μονάχη στη γωνιά και ν ατενίζει τ άπειρο.

Έπιανα τότε κι εγώ κι έστρωνα κάτω τα χαρτιά και τα ζωγράφιζα με λέξεις πότε

έτσι πότε αλλιώς. Κάποτε μερικά από αυτά τα μοίραζα στους έξω αγαπημένους

Μα πάντα είχα τα πόδια μου βρεμένα στο ποτάμι της ποίησης γι αυτό και

πούντιαζα συχνά στον κόσμο για να 'χω χρόνο ν αναρρώνω σε κάποιας μάνας

μούσας τα κλωθογυρίσματα Πρώτη δασκάλα γνώρισα την Ζενεβιεβ την όμορφη

τσιγγάνα που χε στις όχθες του Τάμεση έναν δικό της πλωτό κήπο κι έμεινα εκεί 

μαζί της ν αφουγκράζομαι τις άκρες απ τους δίφθογγους και πως πετούσε η λέξη 

ανάμεσα στα χέρια της και χαϊδευόταν πριν σφυρίξει στο νου πρώτα ν ανοίξει

και στην καρδιά να πλατυνθεί

Κι αυτήν Είπα Δασκάλα.. κι ας έτρεχα τα πρωινά με ξέμπλεκα μαλλιά για να

προλάβω να κάνω πρότζεκτ κι άλλα θαυμαστά για μαθηματικά μυστήρια κι ενός

υπολογίστορα θεού τα κανονιστικά μπιτάκια

Λίγο μετά μπήκα στον κήπο του Zajal κι άνθη ανατολίτικα ξεχύθηκαν που

μοιάζανε με του Ομήρου τα μέτρα και τα σταθμικά και της γιαγιάς μου την

γλυκολαλιά σαν αμολούσε στον αέρα τα φωνήεντα κι άντε πιάστα

Δεύτερος δάσκαλος ο θαυμαστός Sami μέγας στην ηλικία μέγας και στην ψυχή.

Κι έφτασα χρόνους 100 που δούλευα δουλεία δουλειά για να ‘ναι λεύτερα τα

ποιήματα να τρέχουν και οι ιστορίες να σκαλώνουν στα κλαδιά κι όχι στα δόντια

Μα έφτασε ο καιρός και πέρασε ο χρόνος και είπα Φτάνει Πια. Ανοίγω πια τον

κήπο αυτό να μπουν κι άλλα πουλιά κι άλλα αυτιά ν ακούσουνε να φύγει η

δουλεία να μην χωριστώ άλλη φορά να τρέχω σε γραφεία σε αίθουσες σε

λογικές.

Έτσι, φτάσανε και περάσαν 10 τα χρόνια τώρα - πόσο περνά ο καιρός

που Μόνο γράφω και Μόνο λέω

και δεν χωρίζω άλλο τον κήπο από τον κόσμο

2016

 — μαζί με Dum Spiro Λόγια Σπέρνω και Μεταμορφώσεις - Ομάδα Αφηγηματικής Δράσης





Κάτι σαν Βιογραφικό (η ιστορία)

Η Μαρίνα Χατζηκυριάκου είναι Αφηγήτρια, Παραμυθού.

Η εκκίνηση της βρίσκεται στον κοινό χώρο που συνδέει την ποίηση και τα παραμύθια. Συνθέτει τα κείμενα των παραστάσεων της (ποίηση, μύθοι, παραμύθια, λογοτεχνικά έργα) με βάση το πρότυπο της Ραψωδίας.

Διοργανώνει και εισηγείται στην Ομάδα Αφηγηματικής Δράσης - Μεταμορφώσεις από 2014 Ο ομάδα συστήνεται κάθε χρόνο με νέα και παλιά μέλη και λειτουργεί ως Γυμναστήριο Φαντασίας και Λόγου. Με τη βοήθεια της μεθόδου "Φανταστικά Τοπία 45 ασκήσεις για την Αφήγηση", προσεγγίζεται ο Λόγος ως μέλος του σώματος και εντοπίζονται τα εμπόδια και οι σωματικές εντάσεις που περιορίζουν την φώνηση.
Μέρος της μεθοδολογίας της ομάδας εφαρμόζεται σε μικρότερα σύντομα εργαστήρια με συγκεκριμένους στόχους

Με το σχήμα Dum Spiro Λόγια Σπέρνω και μόνη της παρουσιάζει παραστάσεις Αφήγησης και Ραψωδίας από το 2006, στην Ελλάδα και το εξωτερικό.