Μικρή Ιστορία της Αντιγόνης Χ. που πλάστηκε με τις ασκήσεις των "φανταστικών τοπίων" και την αφηγήθηκε στην Ομάδα Αφηγηματικής Δράσης -Μεταμορφώσεις
(θεματολογική για εκπαιδευτικούς του 2013 )
-με την άδεια της δημοσιεύω-
Τι θα θελα να ξέρω; ... Μονάχα Ένα
Ποιο είναι το πολυτιμότερο πράγμα στον κόσμο
κι αν το 'ξερα, ενα θα 'χα να κάνω
να περπατήσω όλη τη διαδρομή για να το βρω να το τιμήσω, να το ασπαστώ να κάνω ότι μπορώ για να το συντηρήσω, για να το διαδώσω, για να το μοιραστώ.
Μονολόγησε δίπλα στο ποτάμι κι ύστερα έπεσε για ύπνο.
Στον ύπνο του το ποτάμι φούσκωσε και τον πήρε στην αγκαλιά του κι άρχισε να τον ταξιδεύει σαν πλατανόφυλλο και να τον ρίχνει πότε στην μια ακτή, πότε στην άλλη και πότε να σκαλώνει σ ένα βράχο και να κάθεται τόσο, που να του φαίνεται αιώνας
Ξαφνικά, λίγο πριν το ξημέρωμα, εκεί στο κέντρο, στην καρδιά του πλατανόφυλλου μέσα με μια ελάχιστη ποσότητα νερού που είχε λιμνάσει... Ξεπετάχτηκε ένας γυρίνος.Σαν.. απ το πουθενά. Σαν απ το τίποτα να ειχε έρθει
Σε πολύ λίγη ώρα -πόσο γρήγορα πέρασε ο χρόνος - ο γυρίνος μεγάλωσε τόσο που έπιασε δουλειά πήρε δυο κλαράκια στα χέρια και τα κανε κουπιά
Τώρα το πλατανόφυλλο δεν πήγαινε κατά που το έσπρωχνε το ρεύμα
μα εκεί που αυτό το μικρό ζωντανό πλάσμα αποφάσιζε.
Ξημέρωσε
Άνοιξε τα μάτια του δίπλα στο ποτάμι κι ήταν όλα ήσυχα
Έσκυψε κι ήπιε νερό
Το νερό κύλησε απ το στόμα του αργά αργά προς το κέντρο στο σώμα του σε μια μικρή γουβίτσα σαν λίμνη
Ήπιε όσο για να ξεδιψάσει απ τη νύχτα.
Μάζεψε τα λιγοστά πράγματά του και ξεκίνησε
Τίποτε δεν είχε σκεφτεί, μα ήξερε που να πάει
Πριν πολλά χρόνια πριν αιώνες είχε βρει το σημαντικότερο πράγμα στον κόσμο, μα το είχε λησμονήσει
Και το κελάρυσμα του νερού μες τη νύχτα του το θύμισε
Είχε ξεχάσει πως ήδη βρισκόταν σ αυτή τη διαδρομή προς το σημαντικότερο πράγμα στον κόσμο
Ευχαρίστησε το Ποτάμι
και πήρε το μονοπάτι προς τη θάλασσα
εκεί που γεννήθηκε το Πολυτιμότερο Πράγμα στον Κόσμο
Η Ζωή
.................τέλος μιας Ιστορίας
κι Αρχή μιας άλλης .................
την ιστορία που ακολουθεί την έφτιαξε η Βίκυ Λ. στην Ομάδα 2015-2016
για να περιγράψει την εμπειρία της στα φανταστικά τοπία
Αμέτρητες φορές και σε κοντινούς καιρούς οι άνθρωποι ζούσαμε ο καθένας μας σε μία γυάλινη κυκλική σφαίρα με επιτραπέζια βάση. Ακριβώς όπως τα διακοσμητικά δώρα που συνηθίζουμε να βάζουμε σε ράφια του σαλονιού και όταν τα αναποδογυρίζεις νιφάδες χιονιού χοροπηδούν μέσα στη γυάλα για να μας διασκεδάσουν. Όμοια και στις γυάλινες σφαίρες που κατοικούσαμε οι άνθρωποι υπήρχαν σε άλλες νιφάδες χιονιού, σε άλλες αριθμοί ή γεωμετρικά σχήματα, σε άλλες φωνές, σε άλλες χειροκροτήματα ότι μπορεί να φανταστεί κανείς μέχρι και γαλαξίες, φάρσες και αστερισμοί.
Η ηρωίδα του παραμυθιού μας βρίσκεται σε μία από αυτές που μέσα τους έχουν μολυβένιες λέξεις και όταν αναποδογυρίζει λέξεις πέφτουν γύρω και πάνω της για να τη στολίσουν. Ηρωίδα παραμυθιού είπα; Παρακαλώ να εμφανιστεί γρήγορα η νεράιδα. Και αμέσως ήρθε η Μαρινατζήρα με τη μαγική της τέχνη!
- Πού είναι το ραβδί σου; τη ρωτάει η ηρωίδα.
- Δεν έχω, της απαντά εκείνη.
- Θέλω να κάνω μία ευχή.
- Κάνε.
- Και ότι θέλω θα γίνει;
- Όχι.
- Γιατί;
- Γιατί γλυκιά μου πρέπει να φτιάξεις ένα μαγικό ραβδί.
- Αφού έχεις εσύ. Για αυτό δεν ήρθες καλή μου νεράιδα; Έχεις τη μαγική τέχνη και εγώ την επιθυμία και το θαύμα θα γίνει.
- Αυτή την ιστορία την άκουσες να την αφηγούνται σε παραμύθια που δεν θέλεις να ζήσεις. Κάνε μερικές κωλοτούμπες ακόμα μέσα στη σφαίρα σου να δεις με τι θα θελήσεις στη ζωή σου να βαδίσεις. Αυτά είπε η νεράιδα Μαρινατζήρα και εξαφανίστηκε.
Το τζάμι της γυάλινης σφαίρας ξέρετε ήταν υπερσύγχρονο και όχι διαυγές. Οι άνθρωποι που ήταν μέσα δεν μπορούσαν να δουν τι συμβαίνει έξω. Οι έξω δεν έβλεπαν αυτούς που ήταν μέσα. Ενώ τους έβλεπαν αυτοί οι άλλοι δεν μπορούσαν και υπήρχε και αντικατοπτρισμός πολύς και επικοινωνία ελλιπής παντελώς.
Ξαναεμφανίζεται όμως η νεράιδα και λέει:
- Φανταστική ηρωίδα μου τόσες λέξεις πέφτουν γύρω σου τί θα τις κάνεις;
- Λέξεις, λέξεις, λέξεις, επαναλαμβάνει εκείνη, εγώ μαγικό ραβδί θέλω.
Η Μαρινατζήρα βγάζει ένα βιολί και παίζει μουσική που πάνω στη μελωδία της τοποθετεί συνεχώς τους παρακάτω στίχους: « Στις λέξεις τα φωνήεντα μας δονούν οπού το α ηχεί από την καρδιά, το ου κάτω από την ουρά, όλα τα ι προέρχονται από την ποίηση, το ε από την εμμονή και το ο από το κέντρο τον ομφαλό.»
Και η ηρωίδα αρχινά τις κωλοτούμπες που δεν ήταν ακριβώς κωλοτούμπες, αλλά ξάπλωσε μπρούμυτα και έπιασε με τα χέρια τα πόδια της από τους αστραγάλους και το σώμα της έβαλε σε σχήμα βάρκας που όπως άρχισε να κουνά μια μπρος και μία πίσω μερικές φορές τόση ήταν η φόρα που η σφαίρα αναποδογύριζε και οι λέξεις έπεφταν σαν σε βροχή. Στο μεταξύ η ηρωίδα άρχισε τις ερωτήσεις και τις απορίες - καλά το κάνω; άλλος τρόπος δεν υπάρχει; κουράστηκα! βαρέθηκα! τώρα τι θα κάνουμε; - ναι, και τους δισταγμούς και τις αποδοκιμασίες.
Μέσα σε όλη την πίεση και τα παράπονα για να βρεθούν οι λόγοι σιγά σιγά άρχισαν να φαίνονται πάνω στο γυαλί καινούριες λέξεις που αναβόσβηναν σε διάφορα χρώματα, μεγέθη και γραμματοσειρές. Άλλες ήταν έντονες και άλλες ισχνές. Όλες όμως ήταν μόνιμα πια χαραγμένες στο γυαλί. Να μην σας τα πολυλογώ, η συνέχεια είναι πολύ απλή οι λέξεις κατέληξαν σε ρωγμές όλο και πιο ζωηρές όπου στο τέλος σχηματίστηκαν πόρτες ανοιχτές το πέρασμα τους βρήκε η ηρωίδα και βγαίνει έξω από τη γυάλα που σπάει και γίνεται μικρά κομμάτια. Και από τα κομμάτια του τζαμιού και των λέξεων το μαγικό ραβδί της φτιάχνει γυάλινο και μολυβένιο.
- Τώρα έχω ένα μαγικό ραβδί, της λέει της νεράιδας.
- Και γιατί είναι μαγικό; τη ρωτάει η Μαρινατζήρα.
- Γιατί θα κάνω ότι θέλω.
- Τί θέλεις;
- Να βγουν όλοι οι άνθρωποι από τις γυάλες τους!
- Γιατί αυτοί το θέλουν;
- Δεν ξέρω.
- Εμ, τότε δεν είναι μαγικό! Τι νομίζεις ότι μαγικό είναι ότι εσύ επιθυμείς να ορίζεις;
- Και τι κάνει αυτό το ραβδί;
- Όποτε θες σε μεταμορφώνει.
Και από δω και πέρα η ηρωίδα μας χρησιμοποιεί το μαγικό της ραβδί για να μπαίνει στα δικά της φανταστικά τοπία όπου αγαπά και εκεί αναλόγως να δρα.
Και έζησαν αυτοί φανταστικά καλά,
καλύτερα από τα προηγούμενα και ευχόμαστε
χειρότερα από τα επόμενα!
.................τέλος μιας Ιστορίας
κι Αρχή μιας άλλης .................
(θεματολογική για εκπαιδευτικούς του 2013 )
-με την άδεια της δημοσιεύω-
Το Πολυτιμότερο Πράγμα στον Κόσμο μου
 |
| εικόνα απο: http://canvasliteraryjournal.tumblr.com/ |
Τι θα θελα να ξέρω; ... Μονάχα Ένα
Ποιο είναι το πολυτιμότερο πράγμα στον κόσμο
κι αν το 'ξερα, ενα θα 'χα να κάνω
να περπατήσω όλη τη διαδρομή για να το βρω να το τιμήσω, να το ασπαστώ να κάνω ότι μπορώ για να το συντηρήσω, για να το διαδώσω, για να το μοιραστώ.
Μονολόγησε δίπλα στο ποτάμι κι ύστερα έπεσε για ύπνο.
Στον ύπνο του το ποτάμι φούσκωσε και τον πήρε στην αγκαλιά του κι άρχισε να τον ταξιδεύει σαν πλατανόφυλλο και να τον ρίχνει πότε στην μια ακτή, πότε στην άλλη και πότε να σκαλώνει σ ένα βράχο και να κάθεται τόσο, που να του φαίνεται αιώνας
Ξαφνικά, λίγο πριν το ξημέρωμα, εκεί στο κέντρο, στην καρδιά του πλατανόφυλλου μέσα με μια ελάχιστη ποσότητα νερού που είχε λιμνάσει... Ξεπετάχτηκε ένας γυρίνος.Σαν.. απ το πουθενά. Σαν απ το τίποτα να ειχε έρθει
Σε πολύ λίγη ώρα -πόσο γρήγορα πέρασε ο χρόνος - ο γυρίνος μεγάλωσε τόσο που έπιασε δουλειά πήρε δυο κλαράκια στα χέρια και τα κανε κουπιά
Τώρα το πλατανόφυλλο δεν πήγαινε κατά που το έσπρωχνε το ρεύμα
μα εκεί που αυτό το μικρό ζωντανό πλάσμα αποφάσιζε.
Ξημέρωσε
Άνοιξε τα μάτια του δίπλα στο ποτάμι κι ήταν όλα ήσυχα
Έσκυψε κι ήπιε νερό
Το νερό κύλησε απ το στόμα του αργά αργά προς το κέντρο στο σώμα του σε μια μικρή γουβίτσα σαν λίμνη
Ήπιε όσο για να ξεδιψάσει απ τη νύχτα.
Μάζεψε τα λιγοστά πράγματά του και ξεκίνησε
Τίποτε δεν είχε σκεφτεί, μα ήξερε που να πάει
Πριν πολλά χρόνια πριν αιώνες είχε βρει το σημαντικότερο πράγμα στον κόσμο, μα το είχε λησμονήσει
Και το κελάρυσμα του νερού μες τη νύχτα του το θύμισε
Είχε ξεχάσει πως ήδη βρισκόταν σ αυτή τη διαδρομή προς το σημαντικότερο πράγμα στον κόσμο
Ευχαρίστησε το Ποτάμι
και πήρε το μονοπάτι προς τη θάλασσα
εκεί που γεννήθηκε το Πολυτιμότερο Πράγμα στον Κόσμο
Η Ζωή
.................τέλος μιας Ιστορίας
κι Αρχή μιας άλλης .................
για να περιγράψει την εμπειρία της στα φανταστικά τοπία
Φαντασιακά τοπία από τη Μαρινατζήρα και οι περιπέτειές τους
 |
| εικόνα απο: https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/236x/5d/9a/07/5d9a070e0790efa5edeca89c17bc36ba.jpg |
Αμέτρητες φορές και σε κοντινούς καιρούς οι άνθρωποι ζούσαμε ο καθένας μας σε μία γυάλινη κυκλική σφαίρα με επιτραπέζια βάση. Ακριβώς όπως τα διακοσμητικά δώρα που συνηθίζουμε να βάζουμε σε ράφια του σαλονιού και όταν τα αναποδογυρίζεις νιφάδες χιονιού χοροπηδούν μέσα στη γυάλα για να μας διασκεδάσουν. Όμοια και στις γυάλινες σφαίρες που κατοικούσαμε οι άνθρωποι υπήρχαν σε άλλες νιφάδες χιονιού, σε άλλες αριθμοί ή γεωμετρικά σχήματα, σε άλλες φωνές, σε άλλες χειροκροτήματα ότι μπορεί να φανταστεί κανείς μέχρι και γαλαξίες, φάρσες και αστερισμοί.
Η ηρωίδα του παραμυθιού μας βρίσκεται σε μία από αυτές που μέσα τους έχουν μολυβένιες λέξεις και όταν αναποδογυρίζει λέξεις πέφτουν γύρω και πάνω της για να τη στολίσουν. Ηρωίδα παραμυθιού είπα; Παρακαλώ να εμφανιστεί γρήγορα η νεράιδα. Και αμέσως ήρθε η Μαρινατζήρα με τη μαγική της τέχνη!
- Πού είναι το ραβδί σου; τη ρωτάει η ηρωίδα.
- Δεν έχω, της απαντά εκείνη.
- Θέλω να κάνω μία ευχή.
- Κάνε.
- Και ότι θέλω θα γίνει;
- Όχι.
- Γιατί;
- Γιατί γλυκιά μου πρέπει να φτιάξεις ένα μαγικό ραβδί.
- Αφού έχεις εσύ. Για αυτό δεν ήρθες καλή μου νεράιδα; Έχεις τη μαγική τέχνη και εγώ την επιθυμία και το θαύμα θα γίνει.
- Αυτή την ιστορία την άκουσες να την αφηγούνται σε παραμύθια που δεν θέλεις να ζήσεις. Κάνε μερικές κωλοτούμπες ακόμα μέσα στη σφαίρα σου να δεις με τι θα θελήσεις στη ζωή σου να βαδίσεις. Αυτά είπε η νεράιδα Μαρινατζήρα και εξαφανίστηκε.
Το τζάμι της γυάλινης σφαίρας ξέρετε ήταν υπερσύγχρονο και όχι διαυγές. Οι άνθρωποι που ήταν μέσα δεν μπορούσαν να δουν τι συμβαίνει έξω. Οι έξω δεν έβλεπαν αυτούς που ήταν μέσα. Ενώ τους έβλεπαν αυτοί οι άλλοι δεν μπορούσαν και υπήρχε και αντικατοπτρισμός πολύς και επικοινωνία ελλιπής παντελώς.
Ξαναεμφανίζεται όμως η νεράιδα και λέει:
- Φανταστική ηρωίδα μου τόσες λέξεις πέφτουν γύρω σου τί θα τις κάνεις;
- Λέξεις, λέξεις, λέξεις, επαναλαμβάνει εκείνη, εγώ μαγικό ραβδί θέλω.
Η Μαρινατζήρα βγάζει ένα βιολί και παίζει μουσική που πάνω στη μελωδία της τοποθετεί συνεχώς τους παρακάτω στίχους: « Στις λέξεις τα φωνήεντα μας δονούν οπού το α ηχεί από την καρδιά, το ου κάτω από την ουρά, όλα τα ι προέρχονται από την ποίηση, το ε από την εμμονή και το ο από το κέντρο τον ομφαλό.»
Και η ηρωίδα αρχινά τις κωλοτούμπες που δεν ήταν ακριβώς κωλοτούμπες, αλλά ξάπλωσε μπρούμυτα και έπιασε με τα χέρια τα πόδια της από τους αστραγάλους και το σώμα της έβαλε σε σχήμα βάρκας που όπως άρχισε να κουνά μια μπρος και μία πίσω μερικές φορές τόση ήταν η φόρα που η σφαίρα αναποδογύριζε και οι λέξεις έπεφταν σαν σε βροχή. Στο μεταξύ η ηρωίδα άρχισε τις ερωτήσεις και τις απορίες - καλά το κάνω; άλλος τρόπος δεν υπάρχει; κουράστηκα! βαρέθηκα! τώρα τι θα κάνουμε; - ναι, και τους δισταγμούς και τις αποδοκιμασίες.
Μέσα σε όλη την πίεση και τα παράπονα για να βρεθούν οι λόγοι σιγά σιγά άρχισαν να φαίνονται πάνω στο γυαλί καινούριες λέξεις που αναβόσβηναν σε διάφορα χρώματα, μεγέθη και γραμματοσειρές. Άλλες ήταν έντονες και άλλες ισχνές. Όλες όμως ήταν μόνιμα πια χαραγμένες στο γυαλί. Να μην σας τα πολυλογώ, η συνέχεια είναι πολύ απλή οι λέξεις κατέληξαν σε ρωγμές όλο και πιο ζωηρές όπου στο τέλος σχηματίστηκαν πόρτες ανοιχτές το πέρασμα τους βρήκε η ηρωίδα και βγαίνει έξω από τη γυάλα που σπάει και γίνεται μικρά κομμάτια. Και από τα κομμάτια του τζαμιού και των λέξεων το μαγικό ραβδί της φτιάχνει γυάλινο και μολυβένιο.
- Τώρα έχω ένα μαγικό ραβδί, της λέει της νεράιδας.
- Και γιατί είναι μαγικό; τη ρωτάει η Μαρινατζήρα.
- Γιατί θα κάνω ότι θέλω.
- Τί θέλεις;
- Να βγουν όλοι οι άνθρωποι από τις γυάλες τους!
- Γιατί αυτοί το θέλουν;
- Δεν ξέρω.
- Εμ, τότε δεν είναι μαγικό! Τι νομίζεις ότι μαγικό είναι ότι εσύ επιθυμείς να ορίζεις;
- Και τι κάνει αυτό το ραβδί;
- Όποτε θες σε μεταμορφώνει.
Και από δω και πέρα η ηρωίδα μας χρησιμοποιεί το μαγικό της ραβδί για να μπαίνει στα δικά της φανταστικά τοπία όπου αγαπά και εκεί αναλόγως να δρα.
Και έζησαν αυτοί φανταστικά καλά,
καλύτερα από τα προηγούμενα και ευχόμαστε
χειρότερα από τα επόμενα!
.................τέλος μιας Ιστορίας
κι Αρχή μιας άλλης .................
